S/ENGEL... (II)

S/ENGEL... (II)

Engelsiz Yaşam Merkezinde kurslar ve yılda iki etkinlik rutini başlamıştı... Her etkinliğe ulaşabildiğimiz üyelerimiz ve diyalog içinde olduğumuz ailelerle katıldık. Ama ne hikmetse belediyemizin paylaşımlarında yine adımıza hiç yer verilmedi. (3 Aralık 2024 hariç... Onu ayrıca anlatacağım). Ev ziyeretleriyle bağ kurduğumuz kardeşlerimizle her etkinlikte beraberdik. Fakat zaman içinde bir de ne görelim! SELENDER dururken Belediye Başkanımız SEGEMDER isimli dernekle “Engelli Ailelere Ulaşmak” konulu bir protokol imzalamış! Bir kez daha Başkan Yardımcısına “Bu protokol derneğimiz dururken neden başka bir dernekle imzalandı? Bu resmen bizi yok saymaktır” dedim. “Ayşe hanımcığım o dernek biraz pasif. Daha aktif hale getirmek istiyor Başkanımız” cevabını aldım.

Keşke engellilerin tek eksiği sosyalleşmek olsaydı! Geçen yıl, tekerlekli sandalyeli bir engellimiz Kuşadası kavşağında rampa eğiminin uygun olmaması nedeniyle geriye düşerek asfalta başını çarptı! İsmi Erol GÜN. O dakika ışıkların yeşile dönmesiyle akan trafikte beklenmedik bir şekilde bir araç da bu vatandaşımızın düştüğü yerde zor durabilmiş. Derneğimize dilekçe vererek, bizim aracılığımızla kamera görüntülerini istedi Erol GÜN beyefendi. Belediyeyi mahkemeye vermekten bahsediyordu. Aynı dakikada iki kez ölümden dönmüştü ve haklıydı! Emniyet Müdürlüğünce görüntüler bulundu. Biz bir önceki Emniyet Müdürümüz Özgür ÇEKÇEKİ ile istişare ederek abimizi mahkemeden vazgeçirdik. Konuyu dernek sayfamıza taşıyarak, hem Başkan hanımı, hem Selçuk Belediyesini, hem Büyükşehir Belediyesini etiketledik. Rampaların düzeltilmesini sağlayabileceğimize inanıyorduk. Şerden hayır doğsun istedik. Paylaşımdan başka rampaların engelli erişimine uygun hale getirilmesi için bir de yazı yazdık Belediyemize. Bu iş için bir sonraki yıl bütçesi hazırlanırken konunun öncelenmesini talep ettik. Aslında bütçe de gerekmeyen bir koonudur bu. Taşlar sökülüp, altındaki kum eksiltilerek eğim yumuşatılabilirdi. Sadece işçiler çalıştırılarak çözülecek bir konudur rampa meselesi. Fakat çok acıdır ki bu yazımız da cevapsız ve beklediğimiz hizmet icraatsız kaldı.

Aynı yazıda şehir içinde engelliler için pazaryerindeki tuvaletlerin dönüştürülmesi gerektiğini de bildirmiştik. Bir belediye için bir tuvaleti engelli erişimine uygun hale getirmek bu kadar zor mudur buradan sormak istiyorum.Yeterince işçi olduğuna göre sadece malzemeyi almak varken neydi bu kadar duyarsız kalınmasının sebebi sorarım size sayın S/ENGEL?

Şehiriçinde yolların ve kaldırımların yapılması yetkisi kimdedir Sn. S/ENGEL? Asli görevlerinizi neden ihmal ettiniz bu kadar? Ölümden dönen engellimizi belediyeyi mahkemeye vermekten alıkoymuşken, bizim yazılarımıza nasıl bu kadar duyarsız kalabildiniz? Hadi engellileri yok saydınız, sizin ailenizde hiç mi yaşlınız yok? Oysa ilk tanıştığımızda sizin anne yüreğinize ve kadın duyarlılığınıza çok inanıyoruz demiştik. Yazık ki yanılmışız!

Selçuk Kent Konseyi çatısında bir engelli meclisi kurulmasını istemiştik. Bir toplantıda da gündem olduğu halde bir türlü kurulmadı engelli meclisi. Sizce de bu ilçede engelli sorunlarının artık çözüme kavuşturulması gerekmiyor mu?

Dernek odamızı işletmeye açılan Bi Tek Efes restoranta dahil etme niyeti ile daha önce talep ettiğimiz ama verilmeyen Engelsiz Yaşam Merkezine taşıma teklifinde bulunuldu. Hay hay dedik... İdeali zaten odur. Ama en iyimser yaklaşımla bu nasıl bir samimiyetsizliktir ki konu bir yılı aşkın süredir sürüncemede? Depremzedelere çok masraf edildi diyerek bize amfi tiyatronun altı ve dernekler köyünde bir oda teklif edildi. Bir kez de buradan bildiriyorum: Teklif ettiğiniz yerler, tuvalet ihtiyaçları nedeniyle de küçüklüğü ve şehir merkezine uzaklığı nedeniyle de engellilerimizin taşınmak istemedikleri yerlerdir. Bir Belediyeye de teklifini yerine getirmek yakışır! Yapılan otomatik panjurların hafta içi mesai saatlerinde açık bulundurulması konusunda son iki yılın nisanda da yazılarım var. Dernek faaliyetleri yasal olarak engellenemez! Özel mesaj da dahil randevu taleplerimize Başkanlık makamından cevap alamadık ve konu bir şekilde basına yansıyınca üyelerimizden bazıları emniyete başvuru yapalım istedi. Fakat bir Başkanın yine en iyi niyetli tabirle duyarsızlığı yüzünden Derneğimizin Selçuk Belediyesi ile yani Belediyemiz ile çatışma haline düşmesi ve böyle anılmasına gönlüm razı olmadı inanın!

İki yılda iki kez tekrarladığım yazı konularından birisi de; engelli ailelerin talebi doğrultusunda, önceki dönemlerede sağlanan havuz indirimi ve yaz kampı imkanının tekrar engelli ailelere için planlanmasıydı. Ve müzik festivallerini duyduğum için gerekli planlama yapılabilsin diye her iki yazıyı da yaz öncesi Mayıs ayı başında yazmıştım. Ne hikmetse planlanmadı. Yine engelli ailelerin bu ihtiyaçları yok sayılmış oldu.

İki yılda iki kez gerçekleştirdiğimiz bir etkinlikten de bahsetmek isterim. SELENDER olarak Türkiye’de bir ilke imza attık! Otizmli çocuklarımıza öncelik vererek, engelli çocuklarımızın iletişim sorunlarını aşabilmeleri ve mutlu bir gün geçirmeleri için, birer ebeveynleriyle birlikte çocuklarımızı Bodrumda bulunan yunus parkına götürdük. Harika saatler geçirdiler. Bu konu Sn. Şükrü AKIN abimizin köşe yazısı dahil ülkede Antalya’dan Karadeniz’e kadar bir çok haber ajansında konu edildi. Bu etkinliklerin ilkinde ulaşım desteğini Belediyemizden almıştık. Fakat depremzedelere çok para harcadık açıklamasından sonra ikinci yıl Kaymakamlığımızdan araç istedik. Bu etkinliklerin ilçenin tanıtımına çok katkısı olduğuna yazısında yer veren hemşehrimiz Sn. Şükrü AKIN’a buradan teşekkür ediyorum. Bu etkinlikler sonrası biz de Belediyemizden bir teşekkür alsak güzel olmaz mıydı? Ülkemizde hiçbir engelli derneğinin yapmadığı bir güzelliği başarmıştık.

Çok üzüldüğüm bir yok sayılma hikayesi daha buyrun:

Mart 2023’te İzmir Kent Konseyinin ilçelerde engelliler için akülü sanddalye bakım atölyesi kurulması tavsiye kararınıi üzerine, İzmir Büyükşehir Belediyesi Meclisinden karar çıktığını sosyal medyadan öğrendik. İyi ki var şu medya! Hemen bir faaliyet rapooru hazırlayarak Büyükşehir Belediyesinin Engelliler Şubesine ve Başkanlık Makamına elden ilettim. Raporda tüm yazılarımıza yer vererek, Selçuk’ta 850 engelli olduğunu, diğer kentlere göre ortopedik engelli oranının ilçemizde fazla olduğunu belirterek bakım atölyesi kurulması işine Selçuk’tan başlanmasını talep ettim. Bir problemin çözümünü en iyi o problemin içinde olanlar bilir! Yer önerisinde de bulundum. Süreç içerisinde İlçemizde Engelli Meclisi kurulmadığı ve onca yazımıza rağmen yapılması gerekenler yapılmadığı için İzmir Kent Konseyine Dernek olarak üye olduk. İlçede sağlanmayan hizmeti Büyükşehir Belediyesinden alabilmek çabasındaydık.

Üyelik rozeti töreni sırasında ilçemizin ihtiyaçlarını mikrofondan özetleme şansımız oldu. Hemen tören akabinde Başkan yardımcısına yakışmayacak üslupla bir telefonuna maruz kaldım. Bu yaptığınız baskıya giriyor ama dedim. Biraz demokratik olgunluk lütfen! Hem hizmet etmiyorsunuz hem de olması gereken hizmeti ilçeye sağlamaya çalışan bir dernek başkanına baskı uyguluyorsunuz. İsim vermeyerek yeterince etik davrandığımı düşünüyorum. Dilinize doladığınız demokrasi böyle yürümüyor bilesiniz!

Bu üyelik hoşa gitmemiş olacak ki kısa bir süre sonra Cumhuriyetimizin 100. Yıl kutlamalarında Başkan Hanım Atatürk Heykeline Çelenk koyma töreninde birkaç üyemle birlikte en önde olduğumuz halde bizi tokalamadan sağımızdaki vatandaşları tokalayarak yerine geçti. Milletin makamında oturup, milletin en hassas kesimine hizmet etmeye çalışan bir derneği, haklı çabalarından dolayı yok sayamazsınız Sayın Başkan! Bu yaptığınız ne Atatürk’ün Halkçılık ilkesine uyar, ne Milliyetçilik ne de Devletçilik ilkesine uyar! Bizimle tokalaşmamak için zabıta ve huzurevi sakinlerini nasıl önümüze geçirmeye çalıştığınızı da orada olanlar çok iyi hatırlıyorlar.

İki yıldır bir çok kereler böyle yok sayıldığımız halde son 3 Aralık etkinliklerine katıldım ve Pamucakta hemen çiçek verdiği esnada Başkan Hanıma konuşma yapmak istediğimi söyledim. Mikrofonu verseydi hala görevde 4 ay varken rampaların düzeltilmesini isteyecektim. Ve pazar yeri tuvaletinin dönüştürülmesini! Tabi bakım ötölyesi için de birkaç cümle kurardım... Neden 3 Aralık Dünya Engelliler Gününde istemiş olduğum halde bir konuşma sansı vermediniz Sayın Başkan! O işleri hala elinizde imkan varken yapmış olsaydınız bu yazı da hiç yazılmamış olacaktı.

Hatayı kabul edip yanlıştan dönmek de bir meziyettir. Siz yok sayma alışkanlığına devam ettiniz. Ama insanları haklı oldukları konuda susturamazsınız! Emin olun halkını yok sayan bir başkanı, halkı da sandıkta yok sayacaktır.

Her haklı dava yılmadan, pes etmeden doğruları savunmakla kazanılır!

Tüm okuyanlara selam ve saygılarımla.