Hayat

Hayat...

Başı belli olmayan sonu muamma bir yolculuk.
Kimine göre çile, kimine göre kendini gerçekleştirme.
Hayat deyince hiçbir şey olmaz olmaz dememeli…
Bazen kesinlikle böyle bir şey olmaz dediğin olayları karşına getiriverir şaşar kalırsın.
Unutma ki hiçbir şey bu hayatta boşuna yaşanmaz; Acılar ve tatlılar ortaya karışık sunulur bize bu hayatta.
Ne oldum dememeli ne olacağım demeli demişler. Her gün üfleyip püfleyip dururken bu hayata, uyuyup tekrar uyanmak istemiyor muyuz?
Bu yüzden kıymetini bilmeli, acısıyla tatlısıyla kabullenmeli ve ona göre tadını çıkararak yaşayıp yolun sonunu beklemeliyiz.
Ölüm ile yok olmuyor yeni bir başlangıç yapıyoruz bence değil mi dostlar?
Bu yüzden gençken yediğimiz bir çikolatayı ısıra ısıra yiyip bitirsek de tadını alamayız. Ancak yaşlanınca bünyemiz kabul etmez bir parça çikolatayı, dilimizin altına alıp hafif hafif eriterek yeriz, tadına varırız. İşte hayatı da böyle yorumluyorum: Gençken koşuşturma ile geçen bir ömürde nereye koştuğumuzu bilmeden bu hayatı yaşıyoruz. Yaşlanınca ise yavaş adımlarla ama ne istediğimizi bilerek yürüyerek hissede hissede hayat merdivenlerini çıkıyoruz.

Ne demişler bu hayatta : "Si les jeunes savaientSi les vieillards pouvaient .
Türkçesi "Gençler bilebilse / Yaşlılar yapabilse!"

Bu hayatı güzel yaşamanız dileğiyle iyi bayramlar, sevgiler, selamlar...